Savaşın 5 Günü

Kameranın nasıl iğrenç bir propaganda silahı haline getirildiğini görüyoruz. Batı'nın, sırtını sıvazlayarak saldırıya teşvik ettiği Saakaşvili'nin 'kravat yeme' sahnesi, filmin en güzel sahnesi bence. 1989'dan beri defalarca Güney Osetya ve Abhazya'ya saldıran Gürcistan'ı aklama gayesi ile yapılmış bir film. Muhabirlerden birinin " Bu savaştan bir hikaye çıkaramazsak...." sözleri ise gerçek amacı net olarak ortaya koymakta. Gece uykularında Gürcü Birliklerinin saldırısına uğrayan ve 2000 civarında kayıp veren Osetlerle ilgili en ufak bir insani(!) vurgu yok. Televizyon ekranından ' Oset ve Abhaz kardeşlerim, barış yakındır' diye seslenen Saakaşvili'nin 24 saat geçmeden, uykuda vurduğu çoğu sivil 2000 can söz konusu. Öylesine planlı bir saldırıdır ki, Putin'in Olimpiyatlar için Pekin'de olacağını bilen Saakaşvili, son anda Pekin'e gitmekten vaz geçer, ve aklınca bu fırsatı değerlendirir ama sonunda kravatını da yer. Kısacası, yakın tarihte olan bu savaşın, gerçeklerle hiç ilgisi yok. Keşke Gürcistan-Rusya savaşı değil de, kurgu bir senaryo ile başka bir savaş filmi çekselerdi. Çok kötü propaganda kokuyor bu film.